Waarom kleding gemaakt van gerecycleerde materialen ‘schone schijn’ is en niet duurzaam.

Tegenwoordig bestaat ongeveer 69% van de kleding uit synthetische vezels, waaronder elastaan, nylon en acryl. Het zit in praktisch alles wat je draagt. Maar de grondstof voor deze vezels zijn fossiele brandstoffen. De textielproductie verbruikt meer olie dan een land als Spanje in één jaar verbruikt. Synthetische stoffen blijven ook lang na de productie een impact hebben via microvezels die in het milieu belanden bij het dragen en wassen.

Als reactie daarop stapt een groeiend aantal modemerken over op gerecycleerde versies van synthetische vezels en adverteren deze kleding als een “duurzame" keuze. Maar dit is schone schijn. Men wil ons immers doen geloven dat gerecycleerde en duurzaam synoniem zijn, terwijl ze dat allesbehalve zijn. Voor de aanmaak van de gerecycleerde vezels worden PET- flessen gebruikt. Dit is een type plastic flessen die jaarlijks met miljarden worden geproduceerd. Maar als je kunststoffen recycleert, lost dat het probleem van microplastics niet op. De gerecycleerde vezels blijven immers microplastics afgeven die in onze voedselketen kunnen belanden. Maar er is nog een tweede negatieve factor.

PET-flessen maken deel uit van een bestaand, gesloten recyclingsysteem, waarbij ze tientallen keren kunnen worden gerecycleerd tot nieuwe flessen. Nu haalt de kledingindustrie deze PET-flessen uit deze gesloten kringloop en verplaatst ze deze naar een lineair systeem, omdat de meeste van die kleding die eruit gemaakt wordt niet zal worden gerecycleerd. Het omzetten van plastic uit PET-flessen in kleding versnelt dus de weg van PET naar de vuilnisbelten. Idealiter zou gerecycleerd textiel moeten gebruikt worden als grondstof voor nieuwe kleding. Maar de meeste kleding is gemaakt van een mengelmoes van vezels en er bestaat nog geen technologie om deze op commerciële schaal te ontwarren.

Moraal van het verhaal: pure natuurlijke kledingmaterialen zijn finaal het beste voor de natuur. Ze laten immers geen sporen na.