Het groene rookgordijn.

In het Franstalige boek La Guerre des Métaux Rares onthult journalist Guillaume Pitron het verborgen gezicht van de opkomende “groene” energetische en digitale transformatie van onze samenleving.

Terwijl de industriële revolutie van de 19e eeuw werd aangedreven door kolen, om stoommachines te stoken en de 20e eeuw door aardolie, om verbrandingsmotoren te voeden, hangt de "groene transitie" van de 21ste eeuw af van een 30-tal zeldzame metalen. Deze hebben buitengewone magnetische, geleidende en andere eigenschappen die de kern vormen van onze huidige revolutie in digitale en hernieuwbare energie.

Maar volgens de journalist er is een groot probleem. Niet alleen komen deze zeldzame metalen in zeer kleine hoeveelheden voor, er is eveneens een aanzienlijke raffinage nodig om ze te extraheren: 8 ton erts moet worden verpletterd om één kilogram vanadium te extraheren; 50 ton voor één enkele kilo gallium; 1.200 ton erts voor een kilo lithium. Om deze zeldzame mineralen uit hun ertsen te winnen, moeten dus enorme hoeveelheden gesteente worden verpletterd en vervolgens worden opgelost met sterke chemicaliën. Pitron's onderzoek bracht hem naar Congo, Mongolië en andere delen van China waar veel van de zeldzame aardelementen worden geproduceerd. Hij zag grote meren met vervuild water van de raffinaderijen, kinderen die gevaarlijk werk moeten verrichten en schokkend hoge percentages kanker bij de lokale bevolking.

De veelgeprezen 'schone en groene overgang' met zonne-energie, windturbines en elektrische auto's zijn allemaal gebaseerd op de niet-gereguleerde exploitatie van zeldzame metalen dat het milieu verwoest en mensen vergiftigt op ver afgelegen plaatsen waar we zelden iets over horen in de media. En deze milieuschade zal alleen maar erger worden, aldus Pitron. Onze "groene overgang" vereist een verdubbeling van de productie van zeldzame metalen om de 15 jaar. In de komende 30 jaar zullen we meer mineralen uit de aardkorst rippen dan we de afgelopen 70.000 jaar op deze planeet hebben gedaan! Hét probleem is dat de vermeende "duurzame" energietechnologieën zijn gebaseerd op de exploitatie van zeldzame metalen die een niet-hernieuwbare bron zijn! Echte milieubewustwording is een maximaal gebruik maken van hernieuwbare natuurlijke bronnen en een minimaal gebruik van niet-hernieuwbare grondstoffen is de conclusie van de journalist.

Hoe meer we kijken naar “de groene transitie”, hoe groener natuurlijk bont wordt. De keuze voor natuurlijke materialen zoals bont is op lange termijn een keuze die het minste impact heeft op het milieu want het is een product van de natuur en het gaat finaal terug naar de natuur zonder sporen na te laten.